Thursday, November 27, 2008

เค้าคนนี้…คนที่ฉันรัก

ผ่านมานานกว่า 5 ปีแล้วที่ฉันรักผู้ชายคนนี้
หากจะถามถึงเหตุผลว่าเพราะอะไร ฉันคงตอบไม่ได้
และยังคงสงสัยว่าอะไรในตัวเค้านะที่มัดใจคนอย่างฉันได้นานขนาดนี้

เค้าคนนี้…คนที่ไม่เคยมีแม้แต่การ์ดซักใบในโอกาสพิเศษต่างๆ ของเราสองคน
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจะได้รับเสมอคือ เค้าจะแอบมากระซิบข้างหูว่า
"เค้ารักตัวเองนะ" เมื่อยามที่เค้าคิดว่าฉันหลับแล้ว

เค้าคนนี้…คนที่บอกว่าไม่ใช่คนขี้หึงนะ
แต่ทุกทีที่มีผู้ชายแปลกหน้ามานั่งที่โต๊ะกินข้าวของฉันกับเพื่อน
เค้าคนนี้แหละจะรีบแจ้นมานั่งลงข้างฉัน มาแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของฉันนะใครก็ห้ามจีบ

เค้าคนนี้…คนที่ไม่ค่อยจะสนใจเมื่อฉันเล่าเรื่องราวหน้าแตกให้ฟัง
แต่ก็แปลกนะที่เพื่อนสนิทของเค้ากลับมีเรื่องราวหน้าแตกของฉันมาแซวฉันได้ทุกครั้งที่เจอกัน

เค้าคนนี้…คนที่บอกกับฉันเสมอว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์นะ
แต่ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเค้าโทรหาฉันทุกวันเลย

เค้าคนนี้…คนที่ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ
แสดงความเป็นห่วงเป็นใยในยามที่ฉันต้องขับรถกลับบ้านคนเดียว
แต่สิ่งที่ฉันได้ยินมาตลอดทั้ง 5 ปี คือคำพูดสั้นๆ ห้วนๆ ที่คอยพร่ำบอกกับฉันสมอว่า
"ขับรถดีๆ นะ ห้ามขับรถเร็ว รู้นะว่าขับรถเร็วจะโกรธเป็นอะไรขึ้นมาจะไม่ไปดูดำดูดี"
แต่ฉันรู้ว่าเค้าซ่อนความเป็นห่วงมากับคำพูดเหล่านั้น..อิ อิ

เค้าคนนี้…คนที่บอกว่าฉันทำกับข้าวไม่ได้เรื่องที่สุด
แต่แปลกนะพอฉันเข้าครัวทีไรเค้านั่นแหละที่ทานซะเกลี้ยงทุกทีเลยสิน่า

เค้าคนนี้…คนที่รีบบึ่งรถกลับมาดูฉัน เมื่อรู้ว่าฉันไม่สบายมาก
แต่กลับมาเจอฉันยิ้มร่าเริงคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่ม(เป็นแผนแกล้งเค้าน่ะ)

เค้าคนนี้…คนที่พยายามให้ฉันมีส่วนร่วมในกิจกรรมทุกอย่างของครอบครัวเค้า
ทั้งที่ไม่เคยพูดว่าอยากให้เข้ากับครอบครัวของเขาให้ได้นะ

เค้าคนนี้…คนที่ไม่เคยพูดถึงอนาคตของเราสองคนในวันข้างหน้าเลย
แต่กลับพยายามตั้งหน้าตั้งตาหางานทำในภาวะเศรษฐกิจที่ตกต่ำ
และคนตกงานเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด(เค้าเพิ่งเรียนจบนะ)

เค้าคนนี้…คนที่ไม่เคยพูดว่า "คิดถึง" เมื่อยามที่เราอยู่ไกลกัน
แต่พอกลับมาเจอกันอีกทีเค้าคนนี้แหละที่กอดฉันซะแน่นไม่ยอมปล่อยเลย

เค้าคนนี้…คนที่เข้าใจฉัน
เค้าคนนี้…คนที่อภัยในทุกเรื่องที่ฉันทำผิด…เสมอมา
เค้าคนนี้…คนที่มีอะไรที่น่ารักๆ อีกมากมายที่ฉันคงบรรยายไม่หมด
เค้าคนนี้…คนที่ฉันจะรักตลอดไป…

ในตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะเรียกร้องให้ตอนจบระหว่างฉันกับเค้าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมักไม่แน่นอนเสมอ
ตอนจบระหว่างฉันกับเค้าอาจจะไม่ใช่ความสุขความสมหวัง
และการครองคู่อยู่ร่วมกัน ใช้ชีวิตครอบครัวอย่างมีความสุข
แต่ระหว่างเราไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแสนนานเท่าใด
มันจะมีแต่ความผูกพันที่ตัดกันไม่ขาด
วันหนึ่งข้างหน้าเราอาจจะเป็นเหมือนเส้นขนานที่ไม่ว่ายังไงก็คงไม่มีวันที่จะได้มาบรรจบกัน
แต่เส้นขนานคู่นั้นก็ยังคงได้มองเห็นความเป็นไปของกันและกันได้รับรู้เรื่องราวของกันและกัน
และได้เดินเคียงคู่กันตลอดไป ฉันรักเค้า…ผู้ชายของฉัน
.

No comments: