อย่าให้ใครทำลายความฝัน

ในการสอบวิชาภาษาไทยของเด็กนักเรียนชั้นประถมแห่งหนึ่ง
คุณครูได้ให้นักเรียนแต่ละคนเขียนความฝันของตัวเองมาส่ง
เมื่อนักเรียนแต่ละคนมาส่ง คุณครูได้อ่านแล้วให้ผ่าน
มีนักเรียนคนหนึ่งมาส่งเป็นคนสุดท้าย
คุณครูอ่านแล้วพูดว่า เธอเขียนมาได้อย่างไรว่าจะมีที่ดินเป็นหมื่นไร่
มีวัวนม มีม้า มีแพะ มีแกะ อย่างละหมื่นตัว เธอรู้ไหมว่ามันเป็นไปไม่ได้
มันต้องใช้เงินมากมายมหาศาลเพียงไหน เธออยากสอบตกใช่ไหม
ครูให้โอกาสเธอกลับไปบ้าน เขียนมาส่งใหม่ในวันพรุ่งนี้

เด็กน้อยคนนั้นกลับบ้านไปปรึกษาพ่อของตัวว่าควรทำเช่นใดดี
พ่อบอกว่า ลูกเอ๋ยไปคิดดูเองคืนนี้ก็แล้วกัน จะเขียนใหม่หรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า
วันรุ่งขึ้น เด็กน้อยก็เอาเรียงความอันเดิมไปส่ง
คุณครูเห็นแล้วก็พูดว่า ตกลงเธอจะสอบตกใช่ไหม
เด็กน้อยพูดว่า ก็คุณครูให้เขียนความฝันของผม
ผมก็เขียนความฝันของผมแล้ว มันเป็นความฝันที่ผมอยากได้จริงๆ
คุณครูครับผมไม่แก้ไขหรอกครับ คุณครูจะให้ผมสอบตกก็ตามใจ

30 ปีต่อมามีคุณครูแก่ๆ คนหนึ่งพาลูกศิษย์ชั้นประถมกลุ่มหนึ่ง
ไปเยี่ยมชมฟาร์มปศุสัตว์แห่งหนึ่งซึ่งมีที่ดินเป็นหมื่นไร่
มีวัวนม มีม้า มีแพะ มีแกะ อย่างละหมื่นตัว
คุณครูแก่ๆ คนนั้นยืนต่อหน้าชายหนุ่มอายุ 40 กว่าปีคนหนึ่ง
แล้วกล่าวต่อหน้ากลุ่มลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ว่า
วันนี้ครูมาแสดงความยินดีกับลูกศิษย์ของครูคนนี้
ที่ไม่ยอมให้ใครมาทำลายความฝันของตน
ครูต้องขอโทษต่อเธอด้วย ตลอดเวลา 30 ปีที่ผ่านมา
ครูได้ทำลายความฝันของเด็กชายและเด็กหญิงนับพัน นับหมื่นคน
มีเธอคนเดียวที่ไม่ยอมให้ครูทำลายความฝันของเธอ
เธอได้มุ่งมั่นทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างจนทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง
ครูเสียใจและขอโทษเธอต่อหน้าลูกศิษย์กลุ่มนี้ของครูด้วย

คุณครูหรือพ่อแม่ของเด็กน้อยทุกคน ที่ได้อ่านบทความนี้ขอร้องเถอะครับ
โปรดอย่าได้ทำลายความฝันของเด็กๆ เลยครับ หากความฝันนั้นดีและสวยงาม
ช่วยสนับสนุนส่งเสริมให้เด็กได้เดินไปตามความฝันของเขาเถอะครับ

ด้วยความปรารถนาดีจาก................ คุณพ่อที่บอกรักและกอดลูกทุกวัน