เพื่อนคนที่เก็บ lecture ให้คุณยามคุณขาดเรียนโดยไม่ต้องบอกล่วงหน้า
เพื่อนคนที่เราไม่ต้องพูดอะไรเพื่อเอาใจเขา
เพื่อนคนที่เราเจอกันตอนเช้าแล้วคุณอยากเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนคุณฝันถึงอะไร
เพื่อนคนที่เราเอ่ยชื่อทุกครั้ง เวลาพ่อแม่ถามว่าอยู่คุยกับใคร ไปกินข้าวกับใครมา
เพื่อนคนที่เราเคยยืมเงินมากเกินหลักพัน
เพื่อนคนที่คุณอยู่ด้วยกันท่ามกลางความเงียบแล้วไม่อึดอัด
เพื่อนคนที่รู้ว่าเดือน ๆ หนึ่งเราอ่านหนังสืออะไรบ้าง ซื้อเทปใครบ้าง
เพื่อนคนที่รู้ว่าร้านไหนเป็นร้านโปรดของเรา
เพื่อนคนที่คนที่เราคิดว่า ถ้างานนั้นไม่มีเขา เราคงกร่อย
เพื่อนคนที่เรารู้ว่าเขาชอบใคร แล้วตอนนี้สถานการณ์ถึงไหน
เพื่อนคนที่โทรหาเราเพราะต้องการคำปรึกษา ไม่ใช่แค่เล่าให้ฟัง
เพื่อนคนที่คนอื่นเขาเวลาเจอเรา ต้องถามหาเขา
เพื่อนคนที่เราไม่เจอกันไปสามเดือน แล้วไม่ต้องกังวลว่าอะไร ๆ จะไม่เป็นเหมือนเดิม
เพื่อนคนที่เรา.... (อื่น ๆ อีกมากมาย)
อ่านจบแล้วคุณคิดคิดถึงใคร ... คน ๆ นั้น คือ “เพื่อนสนิท” ของคุณ
เอาง่าย ๆ เวลาคุณเจอคนอื่น เขาถามถึงเพื่อนคนไหนของคุณ มีมั้ย
ถ้ายัง หาซะนะ พยายามคิดถึงเรื่อง “การคบเพื่อนเชิงคุณภาพ” ...
ไม่ใช่ปริมาณ เคยมั้ย “เหงาท่ามกลางคนมากมาย” ...
อีกอย่างเพื่อนไม่ใช่แฟนนะ ..
เพราะกับเพื่อนเราจะทะเลาะกันเรื่องใหญ่ ๆ ไม่ใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ
แต่กะแฟนเรามักจะทะเลาะกันเรื่องเล็ก ๆ จริงมั้ย ??!?
Friday, November 28, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment