ความสุขที่ได้รัก

คุณอาจจะผ่านความรักมามากมาย แต่หากคุณไม่เข้าใจในความรัก
คุณก็จะได้ชื่อว่า ไม่เคยได้รักเลยก็ว่าได้ เรื่องราวที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้
ตอนจบของเรื่องนั้นจะพบกับความสุข แต่เป็นความสุขที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
มันเป็นแค่ความทรงจำที่ดี...
...
...
ฉันเป็นนักศึกษาของวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้จะจบอนุปริญญาในเร็วๆ นี้
ฉันได้รู้จักกับคนที่ฉันรักในวันรับปริญญาของพี่ชายฉัน
ตอนนั้นฉันก็ไม่คิดอะไรมากไปกว่าเค้าเป็นเพื่อนพี่ชายฉัน
และแอบชอบฉันมากนานแล้วด้วย แต่เมื่อฉันรู้ว่าเค้าเป็นนักเรียนนายร้อย
ฉันก็เลยลองคบกับเค้าดู

การคบกันระหว่างเรานั้น ได้พัฒนาจากความเป็นเพื่อนมาเป็นแฟนกันเร็วมาก
เค้าดีกับฉันมาตลอด แคร์ฉันเข้าในฉันเสมอมา โทรหาฉันได้เกือบทุกชั่วโมงก็ว่าได้
เราคบกันได้นานพอสมควร ฉันก็แพ้ใจเค้าจริงๆ
มาถึงตอนนี้ฉันจึงรู้สึกว่า ฉันหลงรักเค้าแล้ว
ทุกอย่างไปได้ดีมากระหว่างเรา
และแล้วเราสองคนก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน
และมันก็ยิ่งทำให้ฉันรักเค้ามากยิ่งขึ้น
รักโดยที่ไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆ
ถ้าตอนนี้ถ้าเค้าไม่เป็นนักเรียนนายร้อย
ฉันตอบได้อย่างเต็มปากเลยว่า ฉันยังรักเค้าเช่นเดิม
เพราะสิ่งสำคัญมันอยู่ที่เรา 2 คน ไม่ได้อยู่ที่ฐานะหรือสถาบันที่เราศึกษาเลย

แต่หลังจากนั้นประมาณ 1 ปีที่เราคบกัน
เรา 2 คนก็เริ่มมีความเห็นไม่ตรงกันเลย และมักจะทะเลาะกันบ่อยมาก
ฉันไม่รู้ว่าเพราะฉันห่วงเค้ามากไป หรือเพราะว่าเราห่างกัน หรือเค้าไม่แคร์ฉันแล้ว
ฉันมักจะโทรถามเค้าเสมอว่าอยู่ไหน ทำอะไร
อาจจะดูจูจี้ขี้บ่นก็จริงแต่ฉันห่วงเค้ามากจริงๆ
ฉันมักจะแอบมานั่งน้อยใจทุกครั้งที่รู้สึกเหมือนว่าเค้าเปลี่ยนไปจากเดิม
เค้าเคยโทรหาฉันวันละหลายๆ ครั้ง ก็เปลี่ยนมาโทรหาแค่วันละครั้ง
อาจเพราะว่ากฎระเบียบโรงเรียนเค้าเข้มงวดขึ้น หรือว่าอะไรก็ตาม
ยังไงฉันก็ยังรับได้ ได้คุยกันวันละครั้งก็ดีกว่าไม่ได้คุยกันเลย

เรา 2 คนก็ยังรักษาน้ำใจกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง
ซึ่งหากย้อนกลับไปได้ฉันจะไม่ให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเลย
เราทะเลาะกันครั้งใหญ่ ฉันเคยเป็นคนพูดเพราะก็พูดจาหยาบคาย
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเค้าไม่ชอบคนพูดจาหยาบคาย
ฉันมักชอบประชดประชันเค้า และชอบบอกเลิกเค้าเสมอ
ทุกครั้งที่ฉันพูดแบบนี้เค้ามักจะเงียบและถามฉันเสมอว่า
”คิดดีแล้วเหรอที่พูด พี่เสียใจนะที่พูดแบบนี้ ”
ไม่ใช่แต่เค้านะที่เสียใจฉันเองที่พูดก็เสียใจไม่แพ้กัน
แต่ไอ้นิสัยที่เลวๆ ของฉันนี้แหละมักจะตอบกลับไปว่า
”เมื่อไม่เข้าใจกันแล้ว จะอยู่ไปทำไมเลิกกันนะดีแล้ว”
เค้าจะมักเงียบไปและตอบกลับมาว่า ให้อารมณ์ดีแล้วค่อยคุยกันไหม

แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันพูดแบบเดิมแต่..
เค้าตอบกลับมาว่า “ในเมื่อไม่เข้าใจกัน วันนี้ไม่เลิกวันหน้าเราก็ต้องเลิกกัน“
ฉันไม่คิดเลยว่าคำพูดนี้จะออกมาจากปากของเค้า
น้ำตาฉันมันเริ่มไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ ฉันได้แต่ตอบกลับไปว่า
”งั้นลองห่างกันดูซัก 1 อาทิตย์ไหม เผื่อว่าอะไรจะดีขึ้น
ถ้าหลังจากนี้คิดว่ายังรักกันก็โทรมา ถ้าคิดว่าทำใจเรื่องระหว่างเราได้ก็ไม่โทรมา”

วันนั้นเราต่างเจ็บกันทั้งคู่ และเราก็เลิกกันหลังจากนั้น!
ฉันเจอเค้าอีกครั้งตอนนี้เค้ากำลังจะติดยศร้อยตรี
และได้เจอคนที่คู่ควรกับเค้าซะที
เธอคนนั้นเป็นพยาบาลประจำโรงพยาบาลทหาร

ถึงแม้ตอนจบความรักของฉันจะไม่สมหวัง
แต่ฉันก็มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องราว
ที่ครั้งหนึ่งฉันได้รักเค้า ได้รู้จักเค้าคนนี้
เพราะความทรงจำที่ดีระหว่างเรานั้นมันจะติดอยู่ในใจฉันตลอดไป

หากคุณเป็นคนหนึ่งที่มีความรักอย่างฉัน อย่าให้ตอนจบนั้นเป็นเหมือนฉันเลย
หากไม่หนักหนาจนเกินไป จงเข้าใจในคนที่คุณรัก อย่าใช้อารมณ์มาตัดสินปัญหา
จงใช้เหตุผลในทุกเรื่อง และเชื่อเถอะว่า
คนเราไม่ได้เหมือนเดิมกันตลอดไป มันย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
ดั่งเช่นใบไม้ที่มักจะผลัดใบเมื่อถึงฤดูกาล