ความรักหลังการแต่งงาน

อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกดีมาก..
มันทำให้ผมนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในความฝัน ความทรงจำของผมตลอดเวลา..
อยากให้ความรักความรู้สึกดี ๆ หลังจากอ่านบทความนี้เกิดขึ้นในใจเพื่อน ๆ
ทุกคน บทความนี้ให้แง่คิดเกี่ยวกับความรัก และครอบครัวได้ดี
มันทำให้เราได้ประสบการณ์ความรักโดยที่เราอาจจะไม่ได้ประสบเองทั้งหมด
เรียนรู้ที่จะรักให้เป็น ประคองรักให้ตราบนานเท่านาน..

"หลังจากที่ผมล้มลุกคลุกคลานกับเรื่องของความรักมาหลายครั้ง
เคยผิดหวังอกหัก หรือทำให้คนอื่นผิดหวัง เรียกได้ว่าเคยพบ เคยเจอ
เคยเจ็บแบบที่เราๆ ท่านๆ หลายๆ คนประสบมาแล้วหรือกำลังประสบอยู่นี่แหละ
จนกระทั่งวันหนึ่งผมพบกับเธอเข้า
ตอนเริ่มเป็นแฟนกัน ผมก็เหมือนคนอื่นๆ ผมชอบเธอ เธอชอบผม เราชอบกัน
คบกันหลายปีจนกลายมาเป็นความรัก
และถึงวันแต่งงานที่เรารอคอยเรามีความสุขมาก
แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นสูตรสำเร็จของความรักที่ทุกคนใฝ่ฝัน
.....จนกว่าจะถึงวันนั้น หรืออะไรทำนองนี้
เราโชคดีเพราะพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายสนับสนุนท่านเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา...
เรื่องราวของความรักมักจบลงที่ความสวยงามของการแต่งงาน...พระเอกนางเอกแต่งงานกัน...
เฮ้..จบ แต่ผมว่าชีวิตจริง มันคนละเรื่องกันเลยครับ..."

"เมื่อลูกชายคนแรกของเราคลอดออกมาได้เกือบหนึ่งเดือน
ผมกับภรรยาเหนื่อยแทบขาดใจ ลูกชายร้องหิวนมเป็นระยะๆ ตลอดคืน
แม้ว่าผมจะหยุดงานวันเสาร์อาทิตย์และมีเวลาช่วยเลี้ยงลูกบ้าง
แต่ช่วงที่ผมทำงานทั้งห้าวัน ภรรยาผมต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียว
ทั้งที่เธอพึ่งพักฟื้นหลังคลอดด้วย..."

"วันนั้นผมพยายามสะสางงานให้เสร็จ เพื่อวันต่อๆ ไปในอาทิตย์นั้น
จะได้มีเวลาช่วยภรรยาดูแลลูกบ้าง ผมกลับบ้านเย็นไปเล็กน้อย

'ทำไมคุณไม่รีบกลับบ้าน... คุณไม่รู้หรือว่า ฉันเหนื่อยมากแค่ไหน
ฉันรู้สึกไม่สบายเลย' ภรรยาผมต่อว่า
ผมตอบกลับทันทีว่า 'ผมรีบกลับแล้ว ทำไมคุณต้องอารมณ์เสียด้วย'
เธอพูดต่อไปว่า 'ทำไมฉันอารมณ์เสีย คุณไม่เข้าใจเลยรึยังไงว่า
ฉันเหนื่อยแค่ไหน...'
ผมชักฉุน 'แล้วคุณคิดว่าผมสบาย ผมไม่เหนื่อยรึยังไง ผมทำงานมาทั้งวัน'
ผมเริ่มโกรธที่เธอต่อว่าผมอย่างไม่มีเหตุผล เราต่างก็เหนื่อยกันทั้งคู่
แล้วเธอมาโทษว่าผมผิดได้อย่างไรกัน เราทะเลาะกันอีกพักใหญ่
ผมไม่อยากต่อปากต่อคำกับเธออีก ผมขยับหนีจะออกนอกบ้าน
'นี่คุณ อย่าพึ่งไปเลย ฉันไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ฉันกำลังรู้สึกแย่เอามากๆ...' ภรรยาพูดกับผม

ผมหยุดนิดหนึ่ง ได้ยินเธอพูดว่า 'คุณเป็นคนแบบไหนกัน เวลาที่ฉันดีๆ
คุณก็อยากอยู่กับฉัน แต่เวลาที่ฉันแย่
คุณก็หนีฉันไป...คุณอยู่กับฉันเฉพาะเวลาที่ฉันดีๆ เท่านั้นหรือ?'

เธอเงียบไป ผมเห็นตาเธอเริ่มแดง น้ำตาไหลคลอเบ้า เสียงเธอสั่น
'ตอนนี้ฉันกำลังแย่ ฉันอยากให้คุณอยู่ด้วย
คุณจะอยู่เป็นเพื่อนกับฉันสักหน่อยไม่ได้หรือ อย่าหนีฉันไปไหนเลย'
ผมเห็นแววตาที่ขอร้องของเธอ... และเข้าไปกอดเธอ ผมพูดอะไรไม่ออก
รู้สึกตีบตันที่ลำคอ... เธอกอดผมสักครู่หนึ่ง แล้วขอบใจที่ผมไม่หนีเธอไป
สิ่งที่เธอต้องการจากผมคือกำลังใจนั่นเอง...

ใช่ครับ... เธอพูดถูกที่ว่า ผมมักจะอยู่กับเธอเวลาที่เธอดีๆ เท่านั้น
แต่เวลาที่เธอไม่มีความสุข อารมณ์เสีย ผมกลับรับเธอไม่ได้
ผมถอยห่างจากเธอ ผมไม่อยากมีเรื่องกับเธอ...

ผมเคยคิดว่าผมเข้าใจดีว่าความรักคืออะไร? จนผมได้ตัดสินใจแต่งงานกับเธอ
แต่วันนั้น ผมพบว่า... จริงๆ แล้ว
ผมไม่เข้าใจอะไรเลย?"