หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ

คำเตือน !
ผมเชื่อว่า หนังสือเล่มนี้ ดีที่สุดในโลก
คุณจะอ่านหรือไม่ มันเรื่องของคุณ
...ขออนุญาตนำบทความบางท่อนจาก
หนังสือ “หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ”
ของ พ.อ.(พิเศษ) ทองคำ ศรีโยธิน, สมคิด ลวางกูร

q...ตัดเงินเดือน...
qพอกราบคุณย่าเสร็จ
qผมก็หันมาคุยกับอาจารย์
qถามว่า….อาจารย์กำลังทำอะไรครับ

qอาจารย์ตอบว่าผมกำลังตัดรายจ่ายอยู่...คุณทองคำ
qผมต้องจ่าย..ค่าแม่ครัว..คนขับรถ คนสวน
qค่าใช้จ่ายในบ้านและให้แม่อีกเดือนละ 300 บาท ตอนนี้
qรายได้กับรายจ่ายมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันต้องตัดรายจ่ายลงบ้าง

qผมก็ทำหน้าที่เป็น Advisor บอกว่า
qเงินเดือนที่ให้แม่ 300 นี่ตัดได้นี่ครับ
qอาจารย์หันหน้ามามองผม ...แล้วยิ้ม...
qทำไมล่ะ?
qผมบอกว่า อาหาร 3 มื้อ ..อาจารย์ก็จัดให้..เรียบร้อย
qเสื้อผ้า..อาจารย์ก็ซื้อให้ใหม่..ปีละ 3 ชุด ..เรียบร้อย
qเจ็บป่วย ไม่สบาย ..อาจารย์ก็พาหมอมาฉีดยาให้ เรียบร้อย
qเพราะฉะนั้น เงินเดือน 300 นี่ ตัดได้ครับ
qท่านบอกว่า

q“ตัดไม่ได้เด็ดขาด”...คุณทองคำ
q300 บาทนี่ สำคัญที่สุด
qสำคัญยังไง?
qเงิน 300 บาทนี่ เป็นเงินสำหรับ
qเลี้ยงหัวใจแม่…

qผมฟังแล้ว...สะอึก
qโอ...นี่เป็นเงินเลี้ยงหัวใจแม่
qพวกเรา เคยได้ยินไหมครับ?
qผมนึกว่า ให้อาหาร...เสื้อผ้า.. เจ็บป่วยก็เอาหมอมารักษา
qน่าจะพอแล้ว

qท่านบอกว่า อาหารกินแล้วก็ไปส้วม
qเสื้อผ้าเก่าแล้ว ก็เป็นผ้าขี้ริ้ว
qหมอรักษา ก็รักษาอาการทางกาย
qสิ่งต่างๆที่เราจัดให้ทั้งหมดนี้เป็นอาหารกาย
qแต่ 300 บาทนี่
qเป็นอาหารเลี้ยงหัวใจแม่

qหัวใจต้องการอาหารที่มาหล่อเลี้ยงให้..เอิบอิ่ม...เบิกบาน...เป็นสุข
qคุณทองคำ ลองนึกดู
qคนที่ไม่มีเงินอยู่ในตัวเลยนี่ เป็นยังไง?
q“หัวใจมันแฟบ”
qหัวใจมันเหี่ยวเฉา ...เหมือนดอกไม้ยามเย็น

qใครที่เป็นข้าราชการจะรู้
qพอเลยวันที่ 25 ไปแล้วนี่ มันเหี่ยว ๆ ยังไงชอบกล
qไม่มีเงินค่ารถไม่มีเงินค่าอาหาร ไม่มีเงินซื้อข้าวสาร
qมันเหี่ยวไปจนถึงสิ้นเดือน

qแม่อยู่กับเรา ก็จริง
qแต่ถ้าแม่ ไม่มีเงินอยู่ในมือนี่
qหัวใจท่านเหี่ยว...

qพอถึงวันเงินเดือนออก
qทุกคนหน้าบาน..เหมือนดอกไม้ยามเช้า
qจิตใจสดชื่น...เบิกบาน...มีความสุข
qรับเงินเดือนมาใหม่ๆ หน้าสดใส
qสั่งกาแฟยังเสียงดังฟังชัด
qทุกสิ้นเดือน พอเงินเดือนออก
qผมเข้าไปกราบแม่

qบอกแม่ว่า วันนี้เงินเดือนออกครับ
qผมนำเงินมาบูชาพระคุณแม่ 300 บาทครับ
qเอาเงิน 300 บาทใส่มือแม่
qแม่ก็ให้ศีล ให้พร
qยกหมอนขึ้น เอาเงินวาง แล้ววางหมอนทับ
qมีความสุข

qเดือนละ 300
qสามสี่เดือน ก็เป็นพันใช่ไหมครับ
qแล้วเงินนี่สำคัญยังไง
qเลี้ยงหัวใจแม่อย่างไร?

q... คุณย่าให้...
qท่านเล่าต่อว่าตอนนั้น
qท่านมีลูก 2 คน
qเป็นผู้หญิงทั้งคู่กำลังท้องคนที่ 3
qวันหนึ่ง ก็พาเมียไปโรงพยาบาล
qแม่ถามว่า คลอดหรือยัง?
qยังครับแม่

qวันต่อมาถามอีก คลอดหรือยัง
qคลอดแล้วครับแม่
qผู้หญิงหรือผู้ชาย?
qผู้ชายครับ
qโอ๊ย...แม่ดีใจจังเลย
qได้หลานไว้สืบสกุล

•แต่ก่อนทองคำบาทละ 400
•อาจารย์รีบไปซื้อทองมาให้
•วันรุ่งขึ้นแม่เขาอุ้มลูกขึ้นมาหาย่า

qย่ากอดหลานชาย...
qสวมสายสร้อยให้เป่าหัวให้เสร็จ
qพอเด็กคนนี้โต พูดได้
qมีคนถามว่าสายสร้อยนี้ใครซื้อให้
qคุณย่าซื้อให้
qชี้มือไปที่คนตาบอด
qคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านคือคุณย่า

qไม่ใช่พ่อแม่
qเพราะเงิน 300 บาทนี่
qเสกให้คนตาบอดขลัง
qถ้าคุณย่าไม่มีเงิน
qจะรับขวัญหลานได้อย่างไร ?
qเห็นไหมครับ ?

qไม่ใช่ว่า.. พอโตขึ้น..
qมีคนถามว่า..
qคนนี้เป็นใคร..บอกว่า ...
qยายแก่ตาบอดนี่.. มาอาศัยพ่อแม่ฉันอยู่..

qเห็นหรือยังคุณทองคำ
qเงินเดือนๆ ละ 300 บาทนี่
qทำให้คนแก่ตาบอด กลายเป็นเทพเจ้า
q..สร้อยนี่ คุณย่าให้...

qวันดีคืนดีนะ คุณทองคำ
qแม่ครัว ล้างชามเสร็จ
q คุณย่าก็บอกให้มานวดขาให้
qแม่ครัวหน้ามุ่ย ทำงานเหนื่อยจะตายยังต้องมานวดให้อีก นั่งขยำ ๆ หน้าคว่ำ
qพอนวดเสร็จคุณย่าหยิบเงินให้ 30 บาท
qแม่ครัวยิ้มหน้าบาน
qยกมือไหว้ขอบคุณค่ะ

qวันรุ่งขึ้นพอล้างจานเสร็จรีบวิ่งมานั่งใกล้ๆ
qวันนี้นวด...อีกไหมคะ..คุณย่า
qเห็นไหมเงินเดือน300 บาท
qที่เราให้แม่เรานี่ มันมีฤทธิ์
qมีคน.. มายกมือไหว้
qมีคน มาปรนนิบัติ
qมีคน มานวดให้

qถ้าไม่มีเงินเดือนๆ ละ300 บาทนี้
qแม่เราจะมีฤทธิ์ได้อย่างไร

q...บันไดไปสวรรค์...
qวันหนึ่ง พระมาเรี่ยไร จะสร้างโบสถ์
qอาจารย์นิมนต์พระเข้ามาแล้วชี้มือ ...
qบอกมรรคทายก..ว่า..
qโน่นไปเรี่ยไรกับคุณย่าโน่น

qมรรคทายกบรรยายว่าจะสร้างโบสถ์...กว้างเท่านั้น..ยาวเท่านี้ สูงเท่าไร...สวยงามยัง...ราคาเท่าไร...
qคุณย่ายกหมอนขึ้น นับเงินมา 500 พนมมือ
qอธิษฐานขอให้ศาสนาของพระองค์ยืนยงไปอีก 5 พันปี นิพพานปัจโยโหตุ
qทำบุญ...สร้างโบสถ์ไว้เป็นมิ่งขวัญในพระศาสนา

q ตกลงเงินเดือน ๆละ 300 ที่เราให้
q เป็นบันไดพาแม่ไปสวรรค์
q“นี่ถ้าแม่ไม่มีเงินในมือ แม่จะได้ทำบุญไหม”

qพอพระให้พรเสร็จก็เดินผ่านไปบ้านถัดไป
qยายแก่บ้านโน้น กำลังเก็บผ้าอยู่หลังบ้าน
qมรรคทกยก ตะโกนข้ามรั้ว
qทำบุญสร้างโบสถ์ไหม คุณยาย
qสร้างที่วัดนครนายก

qนี่...หลวงพ่อมาด้วย มาบอกบุญเองเลย
qเดี๋ยวอีกสักครู่ วกกลับมาใหม่ได้ไหมล่ะ
qยายไม่มีเงินหรอก
qยายอาศัยลูกสาวเขาอยู่
qเดี๋ยวเผื่อลูกสาวเขากลับมาทัน
qจะขอเงินเขาทำบุญ

qยายแก่คนนี้ ไม่มีเงิน
qเพราะลูก เอามาเลี้ยงแปะๆ แมะๆ ไว้ข้างรั้วบ้าน
qเอาไว้คอยเก็บผ้า

“หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ”