ความเคยชิน

มีเรื่องเล่าอยู่ว่า...
คุณตาคนนึงเดินทางไปเยี่ยมเยียนเพื่อนคนหนึ่งทุกๆวัน
และก็มีเรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่งเล่าว่า......
คุณยายคนนึง เดินทางเพื่อไปหาเพื่อนคนนึงทุกๆวัน
เรื่องเล่าทั่งสองนี้ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน
และไม่ใช่เรื่องที่เล่ามาจากที่เดียวกัน
เพราะคุณตาและคุณยายทั้งสองไม่เคยรู้จักกัน
คุณตาเดินไปเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยที่ถนนพระจันทร์
ในขณะที่คุณยายเดินไปหาเพื่อนสนิทที่ถนนพระอาทิตย์
วันแล้ววันเล่า ทั้งคู่เดินสวนกัน...
บางวันคุณยายไม่เจอคุณตา
และในอีกบางวัน คุณตาไม่เจอคุณยาย
เพราะทั้งสองไม่เคยสังเกตซึ่งกันและกัน
จนเมื่อวันหนึ่ง.........
คุณตาไม่จำเป็นต้องไปเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยอีกต่อไป
และคุณตาก็ไม่ได้เดินไปที่ถนนพระจันทร์อีก
แต่คุณยายยังเดินตามเส้นทางเดิม
จนเริ่มว่ามีบางสิ่งขาดหายไป

ในระหว่างการเดินทางของตน........
และเริ่มรู้สึกว่าการเดินทางแต่ละครั้งไม่มีความหมายอีกต่อไป
คุณยายหยุดการเดินทางไปที่ถนนพระอาทิตย์
ในขณะเดียวกันกับที่คุณตารู้สึกขาดบางสิ่งบางอย่างไป
คุณตาเริ่มออกเดินทางอีกครั้งหนึ่งกลับไปที่ถนนพระจันทร์
ที่ที่คุณตารู้สึกว่ามีบางสิ่งรอคุณตาอยู่
แต่คุณตาไม่พบสิ่งที่ทำให้คุณตาออกเดินทางตามหา
คุณตาพบว่าสิ่งที่ขาดหายไปนั้น
ไม่สามารถหาพบได้ตามรายทาง
ในขณะที่คุณยายก็พบว่าการอยู่เฉย
ไม่สามารถทำให้พบสิ่งที่ขาดหายไปได้
คุณยายเริ่มออกเดินอีกครั้ง
ในขณะที่คุณตาหยุดการค้นหาโดยสิ้นเชิง
เรื่องนี้ไม่มีจุดจบ........ ^_^
แต่ทำให้หลานของคุณตาและคุณยายทั้งสองได้เรียนรู้ว่า
ในบางครั้ง ขณะที่เราตามหาบางสิ่ง
เราอาจเป็นใครคนหนึ่งที่ใครอีกคนหนึ่งกำลังค้นหา
และในขณะที่เราเดินออกไปตามท้องถนน
คนบางคนที่เรารอคอยอาจจะเดินผ่านไปเมื่อนาทีที่ผ่านมาแล้ว
บางทีเรื่องเล่าทั้งสองนี้อาจไม่ใช่เรื่องเดียวกัน
แต่เราก็สามารถทำให้มันมาบรรจบกันได้..ถ้าเราต้องการ