ความสูญเสีย

เมื่อประมาณ 8 ปี ที่แล้วเราได้รู้จักผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง
และในการพบกันครั้งแรกบอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้
แหละใช่เลยคนที่ฉันอยากจะฝากผี ฝากไข้
คนที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงสวยอย่างที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนเป็น
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเป็นและยึดถือมาตลอด
ฉันรักผู้ชายทีละคน และทุ่มเทความรู้สึกให้กับเขาอย่างเต็มที่
เพราะฉันเชื่อว่าความรักสวยงามด้วยตัวมันเอง
ไม่มีใครอยากเป็นตัวเลือกของใคร นับจากวันที่เราได้
รู้จักกันมานั้น เรารดน้ำพรวนดิน และ เอาใจใส่ในความรักของเราตลอด
เราไม่เคยอายที่จะบอกว่าฉันรักเธอ แล้วเธอล่ะรักฉันไหม ทุกครั้งคำตอบที่ฉันได้รับ
คือเขารักฉันมิเสื่อมคลายและเมื่อเราสองคนเฝ้าทะนุถนอมใน
ความรักเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงนับครั้งได้ว่า
เราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่าใช่เราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่าล่ะ
เปล่าเลยเขามักจะสอนฉันเสมอว่าชีวิตคนเราสั้นนัก
วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อวันนี้เรารักกัน
ทำไมเราต้องมองแต่สิ่งที่ไม่ดีของกันล่ะสิ่งดี ดี
ที่เคยเกิดขึ้นหายไปไหน สร้างกันมาเป็นแรมปี จะหายไปในพริบตาเลยหรือ
เขาให้เรามองแต่ข้อดีของกันและกันเสมอเค้ามารับเราทุกครั้งหลังเลิกงาน
เค้ามาช่วยเดินสายไฟที่บ้านให้ยามไฟดับ
เราหิวเค้าซื้อแต่สิ่งที่เราชอบมาให้ทาน
เราเหงาเค้าคุยโทรศัพท์กับเราตั้งแต่ค่ำยันดึก
เราร้องไห้ เค้าหากระดาษมาซับน้ำตาให้ทุกครั้ง และฯลฯ
และนั่นแหละคือเหตุผลของการที่ทำให้เรารักกันมาถึงกว่า 8 ปี
บ่อยครั้งไม่ว่าจะเป็นหน้าเทศกาลหรือไม่
เค้ามักมีกลอนมาให้อ่านเสมอ แม้ว่ากลอนของเค้าจะไม่ได้ถูกฉันทลักษณ์ซะทีเดียว
แต่ฉันก็รู้ว่าเขาพยายามที่จะถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือซึ่งมันคงยากนะสำหรับ
คนที่เป็นวิศวกรเนี่ย
บทกลอนของเค้าฉันมักท่องให้เค้าฟังด้วย
เพื่อที่เค้าจะได้รับรู้ว่าฉันอ่านมันแล้วนะอ่านบ่อยจนท่องจำได้เลยเห็นมั้ยล่ะ
เราสานสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด การสร้างสัมพันธ์อันดีนี้
ฉันรวมไปถึงการเข้ากันได้กับครอบครัวของเค้าด้วยนะ
เพราะรักเค้าก็ต้องรักครอบครัวเค้าด้วยสิ
อย่าลืมว่าเค้าไม่ใช่คนรักของคุณคนเดียวหรอก
ตลอดระยะเวลาแห่งการเดินทางแห่งความรักของฉันนี้
มันราบรื่นมาโดยตลอด เราไม่เคยมีความลับต่อกันเลยซักเรื่องเดียว เราไม่เคยโกหกกัน
เราให้ความรู้สึกต่อกันในแบบพี่น้อง แบบเพื่อนแบบคนรักที่เราอยากร่วมชีวิต
ด้วย เรื่องราวของเราน่าจะลงเอยด้วยดีใช่มั้ย ใช่มันน่าที่จะลงเอยด้วยดี
...แต่เปล่า ... จุดจบแห่งความรัก

ของเราคือการพลัดพรากจากลาอย่างไม่มีวันกลับของเค้า
เค้าจากเราไปแล้วด้วยอุบัติเหตุเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง
...มันช่างเป็นสิ่งโหดร้ายที่สุดที่ฉันพบเจอในช่วงก่อนปีใหม่นี้ เค้าจากฉันไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับมา
...แต่ฉันไม่เคยเสียใจนะ เพราะตลอดเวลาเราคุยกันเสมอว่า ถ้าการตายเกิดขึ้นไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว
อีกลมหายใจที่เหลืออยู่ ต้องอยู่ให้ได้และฉันต้องอยู่ให้ได้ คนเราต่างก็เกิดมาต่างวาระเช่นกัน
การตายก็ต่างกันเช่นนั้น แต่สิ่งที่ฉันภูมิใจที่
สุดคือ ตลอดเวลาเราได้ปรนนิบัติกันอย่างดีที่สุด ได้ให้ความรู้สึกดี ดี ตลอดมา
และฉันก็ขอบคุณเค้าที่เค้ารักฉันเป็น
คนสุดท้ายตราบเท่าที่ลมหายใจเค้าไม่มีอีกแล้ว

เรื่องราวที่ฉันได้บอกกล่าวนี้เพื่อที่จะบอกว่า สายน้ำไม่เคยไหลกลับ
วันเวลาไม่สามารถย้อนมาได้ วันนี้
คุณได้ทำสิ่งดี ดี กับคนที่คุณรักแล้วหรือยัง
คนเรามักนึกถึงคุณค่าของทุกสิ่งเมื่อสายไปเสมอ อย่าให้เป็นเช่นนั้น
เลยนะ มันไม่สามารถทำให้นาฬิกาเดินถอยหลังได้หรอก

" เหนื่อยไหมจ๊ะคนดีอุปสรรคมากมีอย่าหวั่นไหว
หนทางข้างหน้ายังอีกไกล
พี่จะเป็นกำลังใจให้คนดีด้วย
รักที่พี่มีให้ ด้วยใจที่พี่ใฝ่ถึง
ด้วยรักของพี่ตราตรึง ด้วยใจพี่ ที่คิดถึงตลอดไป "

บทกลอนบทสุดท้ายที่เค้าเขียนให้เราล่วงหน้าไม่กี่วัน ก่อนเค้าจะจากไปค่ะ
-ขออุทิศเรื่องราวตรงนี้ให้พี่ชัยวุฒิ ขำหาญ ผู้ซึ่งเป็นบุคคลอันเป็นที่รักของฉันตลอดไป
- Waleerat Sangwanv : เขียนบทความขึ้นต้นแบบเรื่อยๆ แต่ถ้าคุณอ่านต่อ

ผู้หญิงคนนี้อาจจะพบเรื่องราวที่น่าสงสารสำหรับคนบางคน
แต่เธอก็เป็นคนที่โชคดีในอีกมุมมองนึง
จะมีสักกี่คนที่พลัดพรากจากคนรักได้โดยไม่มีความเสียใจ
ถ้าวันนี้เรามอบสิ่งดีดีให้คนที่เรารักได้เท่ากับความรักที่เรามีให้เค้า
วันข้างหน้าเราจะไม่มีวันเสียใจเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น
หลายๆ คนยังเป็นคนโชคดี ตราบใดที่คุณยังมีเวลา
และโอกาสที่จะทำในสิ่งที่คุณอยากทำ ด้วยการมอบความรักให้คนที่คุณรัก
อย่างที่คุณอยากจะทำ
...อย่าปล่อยให้ความเคยชินเข้ามากัดกร่อนความรู้สึกดีดีที่เราเคยมีให้แก่กัน